یک ماسک، یک زندگی / وقتی برخی برای هزینه ماسک هم درمانده‌اند!

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو– احمد جعفری، رزمنده جوان آرام به روی زمین خوابیده و گاز شیمیایی جانش را گرفته بود، جوان می‌توانست جان خود را حفظ کند اگر از ماسک خود به خاطر دوستش نمی‌گذشت. رزمنده‌ای دیگر داخل شهر به دیوار تکیه داده بود و دختر بچه‌ای را در بغل داشت استشمام گاز شیمیایی نفسش را به شماره انداخته بود او هم می‌توانست بدون مشکل تنفس کند اگر ماسک خود را به صورت دختر نمی‌زد و … دفاع مقدس از این دست قاب‌ها کم ندارد. حالا و پس از گذشت حدود سه دهه از آن روز‌ها باز هم ما، ذرات آلوده و ماسک به یکدیگر رسیده ایم. هر چند ماهیت ذرات و مدل ماسک‌ها عوض شده است، اما در اصل ماجرا تفاوتی نمی‌کند.

اگر آن روز‌ها رزمندگانی بودند که به علت کمبود ماسک به علاوه فداکاری از زدن ماسک صرف نظر کردند امروز نیز متاسفانه برخی به علت کمبود احساس مسئولیت منهای فداکاری در برابر استفاده از ماسک مقاومت می‌کنند و چه مقاومت شکننده‌ای.

نتیجه این مقاومت چنین می‌شود که روزانه تعداد قابل توجهی از هموطنان خود را به خاطر ابتلا به ویروس کرونا از دست می‌دهیم. ” دویست و دوازده ” ” صد و هشتاد و پنج ” ” صد و هفتاد و چهار ” ” صد و پنجاه و شش” ” صد و شصت و سه ” و … ارقام فوتی‌های ناشی از ابتلا به کرونا در طی روز‌های اخیر هستند. اعداد و ارقامی که دیگر آرام آرام دارد برایمان عادی می‌شود و برخی از افراد همچنان با این تفکر که (بیماری و مرگ برای همسایه است) از رعایت نکات بهداشتی طفره می‌روند.

از اسفند که کرونا در کشور ما شیوع پیدا کرد مردم کم کم متوجه جدی بودن قضیه شدند و به هر سختی بود شرایط جدید مانند قرنطینه خانگی را پذیرفتند. عید نوروز نیز به کمک آمد و در دوام آوردن این موقعیت نقش بازی کرد که اوج آن، روز سیزدهم فروردین بود که مردم با از خود گذشتگی از سیزده بدر صرف نظر کرده و به جای سبزه گره زدن در طبیعت سعی کردند گره‌ای از سلامت جامعه باز کنند. گره‌ها به تدریج در حال باز شدن بود که متاسفانه بعد از عید برای بعضی از افراد شرایط عادی و کنترل شده به نظر رسید و یا شاید بعد از یک قرنطینه نسبتا طولانی دچار خستگی روانی شده بودند و نسبت به مسائل بهداشتی بی توجهی نشان دادند که این آغاز قدرت نمایی مجدد کرونا بود.

این قدرت نمایی البته دلایل دیگری نیز دارد. دکتر علیرضا شریفی یزدی جامعه شناس در گفتگو با خبرگزاری دانشجو می‌گوید ” یکی از مشکلات سال‌های اخیر جامعه ما کاهش سرمایه اجتماعی است. یکی از هسته‌های مرکزی سرمایه اجتماعی، مساله اعتماد عمومی است. وقتی فلان مسئول وعده انتخاباتی می‌دهد و به هر دلیلی به آن‌ها عمل نمی‌کند یا وقتی مسئولی از عادی شدن شرایط سخن به میان می‌آورد و بعد مردم می‌مانند و شرایط غیر عادی این مسائل به اعتماد عمومی آسیب می‌زند. نتیجه این می‌شود که هر قدر مسئولین از مردم می‌خواهند که نکات را رعایت کنند بخشی از مردم حرف آن‌ها را جدی نمی‌گیرند. “